ฝึก

เมื่อสติไม่สมบูรณ์
ก็ไม่มั่นคง
แลฟุ้งดังตะกอนขุ่น
ร้อนรุ่มกลุ้มไฟเผา

เมื่อนั้นจึงเอนเอียง
เมื่อเอนเอียงจึงไม่เที่ยงธรรม
ดังนั้นจึงผิดพลาด

เพราะไม่ฝึกตน
จึงรับมือไม่ได้
เพราะประมาท
จึงปล่อยปละละเลย

เพราะมีความสุข
ทุกข์จึงมา
พึงระวังไว้เถิด
ไม่เช่นนั้น
น้ำตาคงต้องไหลอาบแก้มอีกครั้ง