ยามเที่ยงวัน แดดร้อนแรง ลมพัดอ่อนๆ พอเกิดความสงบ
ทันทีที่อยากจะบรรยายความสงบนั้น
มันก็หายไป
พอจะออกไปข้างนอกเพื่อหาที่สงบมากกว่านี้
มันก็หายไปอีกแล้ว
สงบจนไม่อยากไปกินข้าว
น่าจะขี้เกียจ
สงบจนไม่อยากไปไหน อยากเอาไว้นานๆ
น่าจะยึดติด
ณ ขณะที่พิมพ์เพื่อบรรยายความสงบนี้
ผมฟุ้งซ่านขึ้นมาบ้างปริมาณหนึ่ง
ในการควานหาอารมณ์ที่หลงหาย
ความสงบไม่อยู่แล้ว
ขอตัวก่อน